Opis metody:

Jest to metoda neurofizjologiczna stosowana przy usprawniania wcześniaków, niemowląt oraz dzieci starszych. Podstawowym założeniem jest wspomaganie naturalnego rozwoju dziecka poprzez rozwijanie odruchów fizjologicznych oraz hamowanie odruchów patologicznych z jednoczesnym normalizowaniem napięcia mięśniowego. Metoda NDT Bobath charakteryzuje się holistycznym podejściem do pacjenta. W planie terapii uwzględnia się tempo rozwoju psychoruchowego i stopień sprawności dziecka.

Zaleca się uczestnictwo rodziców w terapii oraz pomoc w utrwalaniu nabytych przez dziecko prawidłowych zachowań ruchowych w codziennych sytuacjach domowych.

Terapia NDT Bobath kierowana jest m.in. do pacjentów z uszkodzeniami neurologicznymi, wadami postawy, wadami wrodzonymi, schorzeniami ortopedycznymi, zburzeniami psychoruchowymi.

Opis metody:

Jest to koncepcja badania i leczenia, która obejmuje odwracalne zaburzenia czynności różnych struktur układu ruchu a w szczególności kręgosłupa. Metodę stosuje się w schorzeniach będących wynikiem przeciążenia, urazu, bądź zapalenia stawu, mięśnia, skóry lub nerwu.

Terapia manualna tkanek miękkich polega na wykorzystaniu określonych technik manualnych, mających na celu usunięcie napięć i dysfunkcji układu mięśniowo-powięziowego. Wstępem do leczenia jest zawsze ocena stanu napięcia poszczególnych mięśni, ich bolesności czy asymetrii pomiędzy dwiema stronami ciała.

W terapii stosowane są różnorodne metody lecznicze, m. in.: techniki energizacji mięśni, mięśniowo-powięziowe rozluźnianie, terapia punktów spustowych, rozluźnianie pozycyjne.

Opis metody:

Głównym celem terapii czaszkowo- krzyżowej jest wzmacnianie rytmicznych przejawów zdrowia. W  trakcie terapii pacjent najczęściej przebywa w pozycji leżącej, jest ubrany.  Terapia odbywa się w cichej i spokojnej atmosferze. Terapeuta zarówno w części diagnostycznej jak i terapeutycznej układa swoje dłonie stosując odpowiednie chwyty w obrębie czaszki, kości krzyżowej i innych części ciała. W ten sposób „słucha” rytmu płynu mózgowo- rdzeniowego, wychwytuje przeszkody zaburzające jego przepływ i doprowadza do ich eliminacji.

Terapii mogą być poddani pacjenci borykający się z takimi problemami jak: Bóle głowy, migrena ,zaburzenia widzenia, niektóre problemy ze słuchem, bóle zatokowe, nadpobudliwość, problemy z nauką i koncentracją ( w tym ADHD), autyzm, zaburzenia ciśnienia krwi, zwyrodnienia stawu skroniowo- żuchwowego, neuralgia nerwu trójdzielnego, sztywność karku, szyi, potylicy, problemy z kręgosłupem (również rwa kulszowa), nieprawidłowe ustawienie miednicy, stawu biodrowego i kości krzyżowej, różnica w długości kończyn, napięcia w przeponie, problemy z oddychaniem, fibromialgia, zespół chronicznego zmęczenia, urazy fizyczne, traumy psychiczne doznane w przeszłości

Opis metody:

Zajmuje się ona powiązaniami między mechaniką ciała a zachowaniem. Wszystkie części ciała zależą od siebie wzajemnie, a mięśnie i ich otoczki ułożone w łańcuchy łączą części ciała między sobą. Mięśnie są ponadto narzędziami wyrazu psychiczno- cielesnego: naszego stanu napięć, naszych emocji, uczuć i sposobu bycia, wyrażających się poprzez system mięśniowy, co wywiera wpływ na postawę, oddychanie i gesty.

Kiedy napięcia czy zachowania powtarzają się i przedłużają, pojawia się nadmiar napięcia mięśniowego, umiejscawiający się i obejmujący coraz bardziej pewne specyficzne mięśnie. Każdy mięsień, zwiększając swój tonus, napina powięź niektórych ze swoich sąsiadów, z którymi jest połączony i które z kolei zwiększają swój tonus. Stopniowo w ciele pojawia się prawdziwy „łańcuch napięcia mięśniowo-powięziowego”. Taki łańcuch może uwięzić ciało w konkretnym typie postawy stając się źródłem bólu.

Istnieją liczne wskazania do stosowania metody Łańcuchów Mięśniowych. Metoda GDS powraca do przyczyn różnych patologii, takich jak zwyrodnienie stawów, bóle (lumbago, ból lędźwiowy, bóle szyi) i innych dolegliwości. Dla zaburzenia statyki kręgosłupa, takiego jak nadmierna lordoza, kifoza czy skolioza, metoda ta może stanowić dobrodziejstwo, tym bardziej, że stanowi ona podejście globalne, biorące pod uwagę dużą liczbę parametrów oddziałujących przy tych dolegliwościach.

Metoda ta proponuje oryginalne, skuteczne i trwałe rozwiązania służące leczeniu patologii kończyn. Metoda ta pozwala także na opracowanie strategii postawy w celu uniknięcia nawrotów i pojawiania się nowych patologii. Można stosować ja u wszystkich pacjentów, od dzieci do osób starszych.

Opis metody:

Nie jest to odrębna metoda rehabilitacji. Terapia funkcjonalna wykorzystuje wiadomości z innych koncepcji , łączy je pozwalając wypracować konkretną funkcję lub odzyskać utraconą (np. umiejętność wstawania z krzesła bez podpierania się rękami, zakładanie kurtki i jej zapinanie).

Opiera się na korzystaniu z plastyczności układu nerwowego, którego pobudzenie osiąga się poprzez wielopłaszczyznową stymulację.

Punktem wyjścia jest określenie dokładnego celu terapeutycznego, np. nauka chodu bez kuli ortopedycznej. Cała procedura lecznicza podporządkowana jest jego realizacji. Nie jest to terapia ,,usprawniania ogólnego”. Obejmuje ścisły problem i jego rozwiązanie. Po osiągnięciu jednego celu, wyznacza się drugi.

Terapia funkcjonalna nie musi odbywać się na materacu, czy stole terapeutycznym, ale np. w kuchni, na schodach, w łazience, czyli wszędzie tam, gdzie napotykane są pewne trudności z wykonaniem danej czynności – zadania ruchowego.

Opis metody:

Metoda terapeutyczna, w której objawy kliniczne w połączeniu z mową ciała pacjenta umożliwiają diagnozę i dopasowanie odpowiedniej formy terapii.

Terapia FDM, czyli Fascial Distortion Model ma zastosowanie w wielu różnych dolegliwościach, takich jak:

• bóle tkanki,
• urazy sportowe,
• ograniczenia ruchomości,
• ostre bóle wywołane przez zwichnięcia stawów,
• bóle pleców, karku i ramion, a także w przypadku:
• objawów osłabienia,
• mrowienia,
• niestabilności w stawach.

Opis metody:

Trening dna miednicy.

Opis metody:

Kinektic Control ma duże zastosowanie w przypadku zawodowych sportowców, osób uprawiających sport rekreacyjnie, jak i tych nie mających styczności z jakąkolwiek aktywnością fizyczna.

Metoda polegająca na usprawnianiu pacjenta w oparciu o pojęcie dynamicznej stabilności i równowagi mięśniowej. Polega ona na znalezieniu w łańcuchu motorycznym błędów ruchowych i ich korekcji przy pomocy wielu technik, takich jak:

• stabilizacja lokalna
• stabilizacja globalna
• techniki manualne korygujące kompensację jak i aktywujące stabilizatory lokalne i globalne
• kliniczna ocena niestabilności i jej wpływ na ruch.
• Dynamiczna kontrola ruchu
• Kontrola zakresu ruchu
• Terapia obejmuje cały narząd ruchu, zarówno kręgosłup jak i kończyny górne i dolne. Szerokie zastosowanie znajduje w przypadku bólów niespecyficznych  – o nieznanych przyczynach